Ref. Panie, dobry jak chleb,
Bądź uwielbiony od swego Kościoła,
Bo Tyś do końca nas umiłował,
Do końca nas umiłował.

1. Tyś na pustkowiu chleb rozmnożył, Panie,
Byśmy do nieba w drodze nie ustali.
Tyś stał się Manną wędrowców przez ziemię
Dla tych, co dotąd przy Tobie wytrwali.

Ref. Panie, dobry jak chleb,
Bądź uwielbiony od swego Kościoła,
Bo Tyś do końca nas umiłował,
Do końca nas umiłował.

2. Ziarna zbierzemy, odrzucimy chwasty,
Bo łan dojrzewa, pachnie świeżym chlebem.
Niech ziemia nasza stanie się ołtarzem,
A chleb Komunią dla spragnionych Ciebie.

Ref. Panie, dobry jak chleb,
Bądź uwielbiony od swego Kościoła,
Bo Tyś do końca nas umiłował,
Do końca nas umiłował.

3. Ty nas nazwałeś swymi przyjaciółmi,
Jeśli spełnimy, co nam nakazałeś.
Cóż my bez Ciebie, Panie, uczynimy,
Tyś naszym Życiem i Oczekiwaniem.

Ref. Panie, dobry jak chleb,
Bądź uwielbiony od swego Kościoła,
Bo Tyś do końca nas umiłował,
Do końca nas umiłował.

4. Tyś za nas życie swe oddał na krzyżu,
A w znaku chleba w świątyniach zostałeś
I dla nas zawsze masz otwarte Serce,
Bo Ty do końca nas umiłowałeś.

Ref. Panie, dobry jak chleb,
Bądź uwielbiony od swego Kościoła,
Bo Tyś do końca nas umiłował,
Do końca nas umiłował.