Opieka Duszpasterska Chorych
“Przez święte chorych namaszczenie i modlitwę kapłanów cały Kościół poleca chorych cierpiącemu i uwielbionemu Panu, aby ich podźwignął i zbawił; a nadto zachęca ich, aby łącząc się dobrowolnie z męką i śmiercią Chrystusa, przysparzali dobra Ludowi Bożemu”
(KKK nr 1213)
Naszych chorych i starszych Parafian, którzy nie mogą chodzić do kościoła odwiedzamy co miesiąc, w każdą pierwszą sobotę miesiąca. Przynosimy im Najświętszy Sakrament, aby mogli zjednoczyć się z Panem Jezusem w Komunii świętej. Mogą też skorzystać z sakramentu pokuty i sakramentu namaszczenia chorych.
Udajemy się do nich także przed świętami Bożego Narodzenia i Zmartwychwstania Pańskiego, aby umocnieni sakramentami świętymi mogli w pełni przeżywać największe chrześcijańskie uroczystości (datę odwiedzin podajemy w ogłoszeniach duszpasterskich).
Jak zaprosić kapłana do chorego?
Może to uczynić sam chory (telefonicznie) lub ktoś z jego rodziny (czy sąsiadów) w kancelarii, zakrystii czy przez telefon.
Co trzeba przygotować na wizytę kapłana z Najświętszym Sakramentem?
Należy przygotować w pokoju chorego:
– stół nakryty obrusem,
– świece (krzyżyk),
– naczynie z wodą święconą i kropidło (lub gałązkę zastępującą kropidło),
– można także przygotować trochę waty do wytarcia oleju – jeśli będzie udzielany sakrament namaszczenia chorych.
Namaszczenie chorych
Jak już zaznaczono chory może przyjąć sakrament namaszczenia.
Swoją troskę i miłość do chorych Jezus Chrystus zlecił swojemu Kościołowi.
“Choruje ktoś wśród was? Niech sprowadzi kapłanów Kościoła, by się modlili nad nim i namaścili go olejem w imię Pana. A modlitwa pełna wiary będzie dla chorego ratunkiem i Pan go podźwignie, a jeśliby popełnił grzechy, będą mu odpuszczone” (Jk 5, 14-15).
Jak wygląda obrzęd sakramentu namaszczenia chorych?
Istotą liturgii sakramentu chorych jest namaszczenie chorującego człowieka świętym olejem wraz z towarzyszącą temu namaszczeniu modlitwą kapłana.
Kapłan namaszcza chorego znakiem krzyża najpierw na czole, a następnie na wewnętrznej stronie obu dłoni wymawiając przy tym słowa formuły sakramentalnej.
Ludziom odchodzącym z tego świata poza sakramentem namaszczenia chorych Kościół ofiarowuje Eucharystię jako wiatyk. Eucharystia bowiem jest zaczątkiem życia wiecznego i mocy zmartwychwstania. Jest ona sakramentem przejścia ze śmierci do życia, przejściem z ziemi do domu ojca.
Przygotowanie chorego, rodziny i miejsca jest istotnym elementem towarzyszącym samemu obrzędowi. Chorego (jeżeli jest w odpowiedniej kondycji) należy zapytać i zachęcić do przyjęcia sakramentu. Bliscy powinni uczestniczyć czynnie w obrzędzie towarzysząc choremu przez modlitwę i obecność.
Sakrament prawdziwego uzdrowienia
Człowiek, który z wiarą przyjmuje namaszczenie zawsze zostaje podźwignięty Bożą mocą. Ona wzmacnia wiarę i ufność chorego w miłosierdzie Boże, wlewa w jego serce pokój i odwagę, dodaje sił do walki ze słabością ducha i pokusami szatana. Jeśli taka jest wola Boża, jeśli jest to prawdziwie pożyteczne dla chorego, może w tym sakramencie doprowadzić go do pełnego zdrowia. Jeśli zaś trzeba odejść z tego świata namaszczenie pomaga choremu przejść bezpiecznie ciemną i wąską dolinę śmierci, sprawiając że staje się ona drogą do domu Ojca. Jakikolwiek będzie kres choroby, czy człowiek wyzdrowieje czy umrze, to przecież zawsze potrzebuje on nawrócenia i Bożego przebaczenia. I to właśnie jest prawdziwym uzdrowieniem (Katechizm Kościoła Prawosławnego).
Sakrament Namaszczenia Chorych nie jest udzielany osobom zmarłym – dlatego należy pamiętać, żeby w niebezpieczeństwie śmierci odpowiednio wcześnie wezwać kapłana.
Sprawy praktyczne
Kto możne przyjąć sakrament namaszczenia chorych?
Wierzący człowiek dorosły, gdy:
– poważnie zachorował lub udaje się na operację (jeżeli przyczyną operacji jest niebezpieczna choroba) albo jest osobą w podeszłym wieku, którą opuszczają siły,
– dziecko poważnie chore również może przyjąć namaszczenie (jeśli osiągnęło taki poziom umysłowy, że ten sakrament może temu dziecku przynieść pokrzepienie).
Jak często można przyjmować namaszczenie chorych?
Sakrament ten można powtórzyć, jeśli chory po przyjęciu namaszczenia wyzdrowiał i ponownie zachorował albo w czasie trwania tej samej choroby nastąpiło poważne pogorszenie lub jeśli jest człowiekiem starym, u którego pogłębia się słabość.
Aby przyjąć sakrament namaszczenia chorych trzeba być w stanie łaski uświęcającej! (tak jak do Komunii świętej).
Jeśli więc zachodzi taka potrzeba chory powinien przystąpić do spowiedzi przed przyjęciem sakramentu namaszczenia.
Czy do osoby która straciła przytomność wzywać kapłana, aby udzielił jej namaszczenia chorych?
Tak – jeśli ta osoba jest wierząca i można przypuszczać, że chciałaby otrzymać sakrament namaszczenia! W takim wypadku sakrament namaszczenia nie tylko umacnia chorą osobę, ale także odpuszcza jej grzechy!
Sytuacje, kiedy chory jest nieprzytomny zdarzają się często w szpitalu, szczególnie kiedy przywożone są ofiary wypadków. Wtedy rodzina powinna poprosić kapelana (pracującego w szpitalu), aby udzielił tego sakramentu nieprzytomnemu krewnemu.
Gdzie można przyjąć sakrament namaszczenia chorych?
Jak napisano wyżej zazwyczaj udzielamy sakramentu namaszczenia chorym w ich domach.
Ale można przyjąć ten sakrament także w kościele – jeśli chory może chodzić i uczęszcza do kościoła.
Gdy chory przebywa w szpitalu (hospicjum, domu opieki itp.) powinien poprosić o ten sakrament (a także o spowiedź i Komunię świętą) kapelana pracującego w tej instytucji. Może o to poprosić także ktoś z rodziny chorego. Jeśli w szpitalu nie ma kapelana, to trzeba się zwrócić do księży, pracujących w parafii, na terenie której znajduje szpital.
